Het nieuwe begin na een vreselijk jaar.

13-06-18 Hallo Allemaal, Vandaag een extra Blog omdat het vandaag precies 1 jaar geleden is dat ik een trombose kreeg. Een jaar alweer, wat is het een ontzettende achtbaan geweest afgelopen jaar voor mij en de mensen die het dichts bij mij staan. 1 Jaar verder, en dan wordt er gezegd dat ik nog een jaar heb om te herstellen.. als ik dan bedenk waar ik nu sta, en waar ik vorig jaar stond dan ben ik echt gelukkig al heel ver gekomen en al heel veel weer mezelf geworden ook. Ik mocht al gauw na een autorijtest weer gaan autorijden, dat was een bevrijding je kunt het je haast niet voorstellen maar het was enorm genieten dat ik gauw daarna een autootje kocht waarin ik lekker kon rondrijden. En in Januari ook begonnen met het oppakken van werk, wel erg snel vond iedereen om mij heen maar ik was er klaar voor en had ook behoefte aan structuur weer in mijn leven. Het werken doet me goed en gelukkig ben ik nog steeds in de opbouwende fase, soms zou je willen dat het sneller ging allemaal

Hallo allemaal, Alweer een paar weekjes terug dat ik een Blog schreef en dat ging over de maanden aug tot eind december. In 1 Blog schrijven wat er in al die maanden is gebeurd is natuurlijk lastig omdat er zo ontzettend veel gebeurd is. In begin december heb ik met mijn werk en de arbeidsconsulent in Haren ook nog een gesprek gehad m.b.t. het werken wat ik in Januari wilde gaan oppakken.

De afgelopen keer schreef ik over mijn gelukkige dag dat ik weer naar huis mocht gaan! Ik was hier natuurlijk ontzettend blij mee en was direct druk met de voorbereidingen voor onze verhuizing want die stond ons halverwege augustus op ons te wachten. Het was een drukke en gehaaste periode waarin ik heel veel over mijn grens ging. Mijn eigen grens, die ontzettend veranderd was in deze afgelopen tijd. Waarin ik normaal nog even een tandje bij zette moest ik nu mezelf constant terugroepen. Aug t/m Eind december 2017 In de periode van de verhuizing is dit echt alles eigenlijk heel erg vies tegen gevallen. Ik heb geholpen met verven en ben vaak nog éventjes langer doorgegaan, maar op een bepaald moment was ik helemaal op. Ik had heel veel hoofdpijn en was veel moe. Doordat deze periode ontzettend heftig was geweest gaf ik mijn prikkels ook af op de mensen om mij heen, normaal gesproken als je vermoeid bent kun je ook kattig reageren of heel direct zijn. Maar ik voelde dat dit

Zo, Ik had mijn eerste week therapie erop zitten en was een heerlijk weekend weg geweest. Zoals jullie konden lezen had ik hier enorm van genoten. Het was het eerste weekendje weg sinds ik zo lang opgenomen ben geweest. Maar ik was weer terug, aan de ene kant natuurlijk met dubbele gevoelens want het was fijn om even weg te zijn maar is dan ook moeilijker om weer terug te gaan. Aan de andere kant gaf het ook weer energie om verder te gaan met mijn herstel.

17 t/m 23 -07-17 De vorige keer schreef ik over mijn allereerste therapie dag, mijn eerste nacht in een nieuwe kamer en ook voor het eerst eten met andere mensen in een gezamenlijke ruimte. Dit allemaal gaf veel indrukken en vermoeidheid in combinatie met veel prikkels. Vaak merkte ik het pas achteraf, ik deed dingen eigenlijk een beetje zonder na te denken en achteraf kon ik bedenken dat ik misschien een tandje minder moest doen.

17-18-07-17 Ik was gister (16-07-17) terug gekomen van een weekendje thuis, wat erg fijn was. Eenmaal aangekomen had ik, zoals ik ook schreef nog even kennis gemaakt met mijn kamer genoten. 2 kamergenoten gingen vrij vroeg slapen, en dat leek mij ook een goed plan. Er stond een week vol allemaal nieuwe indrukken op mij te wachten waar ik erg zin in had! Ik kon aan mezelf merken dat ik enorm positief was, want als ik me hierdoor heen zou slepen dan zal ik wel aan het eind van mijn herstel zijn en kan ik gewoon school en werk gaan oppakken. Ja, zo dacht ik dus nog steeds.. Ik had goed geslapen wel ben ik een paar keer wakker geworden s'nachts omdat ik heel licht slaap vaak en er s'nachts controle was waar ik wakker van werd, mij was opgevallen dat 2 kamer genoten de gordijnen sloten als zij gingen slapen. Het gaf een ongezellig gevoel maar ik kon me ook goed voorstellen dat je dan toch een soort van privé plekje hebt om fijn te kunnen slapen. Maar het was ook wel g